Słowo ciałem się stało

Ewangelia Jana 1,1-18
W tę uroczystość aż trzy msze, wręcz trzy rytuały liturgiczne różne: w nocy (pasterka), o świcie oraz w dzień jasny. Jeśli nie liczyć mszy czwartej, wigilijnej, w dzień poprzedni, w tym roku niedzielą będący. Na tę liturgię ostatnią przewidziano prolog Ewangelii Janowej. Są tam właśnie słowa o Słowie, które ciałem się stało. Ze Słowem w Polsce jest kłopot, bo jak adekwatnie przetłumaczy na polski grecki termin LOGOS, w znaczenia tak obfitujący? Na przykład Francuzom dużo lepiej, bo mają słówko „mot” oraz pochodzące z łaciny dostojne „Verbe”. Ewangelia Jana użyła pojęcia greckiego, tak potężnego, że może udźwignąć wielkość Bożego Syna. I dodam tylko, że druga część zdania: „i zamieszkało między nami” znaczy w grece dosłownie: „rozbiło namiot wśród nas”. Tak też przetłumaczyliśmy w naszym EPP, przywołując pamięć o życiu koczowniczym albo i namiotowym bagażu podróżnym, używanym, gdy tekst powstawał, w miejscach, gdzie gospody nie było. Rozbiło jednak namiot pośród nas nie na jedną noc tylko: Bóg stał się człowiekiem nie na trochę, na wieki wieków, przebóstwiając nas jakoś, by rzec językiem prawosławnych, uparcie i bez końca.
A w książkowych „Kazaniach krótkich” znakomitego kosmologa, ale i pasterza dusz, ks. prof. Michała Hellera takie zdania na Boże Narodzenie: „Chrystus przychodzący na świat to: – nie skansen
– nie katalog wygodnych przepisów
– nie jeszcze jedna partia polityczna
– nie mdłe zachęty do pobożnego życia.
To siła zdolna zmienić człowieka, byleby tylko zechciał po nią sięgnąć”.