My, podobno święci…

Dzieje Apostolskie 9,41
„Zawołał świętych i wdowy”.

Mowa tu o Piotrze, po wskrzeszeniu przezeń Tabity. ”Święci” to tutaj oczywiście wyznawcy Chrystusa. Określenie bardzo wartościujące; słownik Biblii Paulistów wyjaśnia, że w Biblii tak zwie się osoby wyróżniające się szczególną więzią z Bogiem. „W ST termin ten ma podwójne znaczenie. Świętymi są ci, którzy dochowują wierności przymierzu i są związani z Bogiem relacją miłości (Ps 31,24), a także ci, którzy są przeznaczeni na wyłączną służbę Bogu i przez to oddzieleni od reszty społeczności (Dz 7, 27). W NT terminem tym określa się chrześcijan, którzy dzięki wierze w Chrystusa są oddzieleni od pogan (1 Kor 6, 2).” Można by pewnie dodać, że także wyróżniający się szczególną więzią z Bogiem, relacją miłości, ale to stało się rzadsze. Z czasem zaczęliśmy się nazywać chrześcijanami (Dz 11, 26), co brzmi jednak równie samochwalczo, albowiem źródłosłowem jest tutaj sam Chrystus.