Niezłomność nie gubi, sukcesy przynosi

Wpis na poniedziałek 23 listopada 2015 r.

Księga Daniela 1.1-6.8-20
Bohaterami w podwójnym sensie są w dzisiejszym tekście starotestamentalnym obok proroka Daniela Chananiasz, Miszael i Azariasz. Młodzieńcy ci „bez jakiejkolwiek skazy, o pięknym wyglądzie, obeznani z wszelką mądrością, posiadający wiedzę i obdarzeni rozumem”, zyskali sobie łaski króla babilońskiego Nabuchodonozora. Mają otrzymywać potrawy królewskie i pite przez niego wino, ale Daniel uznał, że nie powinni się nimi kalać. Oczywiście mogli się tym władcy narazić, jednak dzieje się inaczej. Mimo dziesięciodniowej diety o jarzynach i wodzie wyglądają jeszcze zdrowiej, przedstawieni królowi nie tylko nie wzbudzają jego podejrzeń, ale oczarowują go swoją mądrością, dziesięciokrotnie większą niż tę, którą posiadają „wszyscy wykładacze snów i wróżbici w całym jego królestwie”. Niezłomność zostaje zatem przez Boga nagrodzona. Biblia Poznańska widzi tu „przekonanie, że Bóg nagradza wierność prawu religijnemu już tu na ziemi”, właściwe – jak tu pisałem nieraz – większości pism starotestamentalnych. Bywa czasem i tak, ale oczywiście nie zawsze, częstsze jest raczej za grobem zwycięstwo. Nadzieja nieśmiertelności pośmiertnej rodzi się jednak w żydowskiej myśli starożytnej powoli, choć można ją dostrzec już w tej księdze w wersecie 12,2: „wielu śpiących w prochu ziemi obudzi się: jedni do życia wiecznego, inni ku hańbie i wiekuistej zgrozie”.