Władza na szczęście ponadreligijna

Dzieje Apostolskie 18,12-16
„A gdy Gallio był prokonsulem Achai, powstali Żydzi jednomyślnie przeciwko Pawłowi i zaprowadzili go do sądu, mówiąc: – Ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem. Gdy Paweł miał już otworzyć usta, rzekł Gallio do Żydów: – Gdyby chodziło o jakieś przestępstwo lub spisek niegodziwy, o Żydzi, to bym Waszej skargi cierpliwie wysłuchał. Lecz jeśli spór wasz dotyczy nauki, nazw i prawa, które wy macie, rozpatrzcie to sami. Ja nie chcę być w tym sędzią. I wyprosił ich z sądu.” Ekumeniczny Przekład Przyjaciół. 
Starożytny przykład władcy państwowego, który nie chce rozsądzać sporów międzyreligijnych. Miał dobrą sytuację, bo nie czuł się związany poglądami z żadną ze stron. W gorszej są dzisiaj urzędnicy państwowi będący na przykład katolikami, niechcący jednak być panami ludzkich sumień.