Polityka nie etyka

Ewangelia Łukasza 11,2-4
Ta ewangelia ma krótszą wersję „błogosławieństw”, także najważniejszej modlitwy chrześcijańskiej. Przetłumaczyliśmy tak: 
„Ojcze,
niech święte [w nas] będzie imię Twoje,
niech przyjdzie Królestwo Twoje.
Chleb nasz powszedni podawaj nam każdego dnia.
I odpuść nam grzechy nasze,
jako i my odpuszczamy każdemu winowajcy naszemu.
I obyś nie wystawiał nas na próbę.”
Skąd te różnice? Poznanianka podaje różne hipotezy. „Jedni przyjmują dwie różne tradycje: galilejską, czyli katechezę lub liturgię judeochrześcijańską, którą przekazał Mateusz, i tradycję antiocheńską, katechezę lub liturgię przeznaczoną dla nawróconych z pogaństwa, za którą poszedł Łukasz. Możliwe też, że każdy z ewangelistów opracował na swój sposób pierwotny tekst modlitwy. Który z nich jednak jest bliższy tego tekstu, trudno powiedzieć”.
Jedno jest pewne, że grzechy (u Mateusza winy) należy darować. Także winy całych narodów, nie upierając się przy takim czy innym ich historycznym obrazie. Ale polityka nie etyka, niestety.