Rada mędrca Gamaliela

Dzieje Apostolskie 5,34-42
Bohaterem dzisiejszej perykopy jest przede wszystkim faryzeusz Gamaliel, „uczony w Prawie i poważany przez cały lud”. Dzięki jego interwencji apostołowie uniknęli śmierci, a groziła im, ponieważ rozwścieczyli Sanhedryn swoją odmową podporządkowania się jego władzy, zaprzestania tego, co dzisiaj nazywamy ewangelizacją. Co gorsza, wypomnieli Wysokiej Radzie ukrzyżowanie Jezusa i stwierdzili, że Bóg Go wskrzesił i wywyższył jako Władcę i Zbawiciela. Można zapytać, jak władze żydowskie mogły ich pozbawić życia, jeśli wyroki śmierci należały do Rzymian: zapewne tak jak potem diakona Szczepana (Stefana): przez samosąd, ukamienowanie.

A Gamaliel argumentował celnie: „Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich. Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem”. Otóż każde prześladowanie za poglądy jest walką z Bogiem i teraz każde po wiekach, w epoce liberalizmu, okazuje się walką z człowiekiem, z jego świętymi prawami.