Jak Go usłyszeć?

Dzieje Apostolskie 5,29
”Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.”
Odpowiedzieli tak Sanhedrynowi ”Piotr i apostołowie”. Denerwowała mnie dawniej formuła rzymskokatolicka ”papież i biskupi”, bo przecież papież też biskup, po co go tak wyróżniać. Owszem, Franciszek podkreśla swoje rzymskie biskupowanie, a nie ”papieżenie” (termin Jana Pawła II), czyli władzę nad innymi hierarchami, dożyłem zatem tego, co było w pierwszych wiekach i jest w Piśmie Świętym. Wszelako, jak widać, w Biblii Piotr jest tak wyraźnie wyróżniany. Aczkolwiek to nie znaczy, że jest tam niekrytykowalny, bo przecież Paweł pozwolił sobie kiedyś na zruganie go i to ”przy wszystkich” (List do Galatów 2).

Ale ja tu też o czym innym: o tym słuchaniu Boga bardziej niż ludzi. W zasadzie to oczywiste: jeśli tylko uznaje się Jego istnienie, to naturalnie On wie, co dobre, a co złe, lepiej niż jakikolwiek człowiek. Tyle tylko, że ludzi słychać czasem nawet zbyt dobrze, a głos Boży cichutki. Przemawia przez sumienie, ale też ono nie zawsze brzmi donośnie. Co więcej, starożytna, także biblijna zasada, że jest instancją ostateczną, zacierana była długie wieki przez inną, iż Bóg przemawia przez Kościół. Mówi się mianowicie, że owszem, sumienie, ale ”dobrze uformowane”, pozostaje jednak problemem, jakie jest kryterium owej dobroci. Pozostaje kwestia, czy i w jakich sprawach nauczanie mojego Kościoła jest niezmienne albo też jednak podlegające ewolucji (w sprawie kary śmierci albo wojny zmiana jest oczywista). No i w końcu co robić, gdy owo formowanie sumienia napotyka na wielkie trudności, gdy na przykład facet nie może uwierzyć, że antykoncepcja to grzech ciężki w przeciwieństwie do metod zwanych naturalnymi.