Biada prorocze, jeszcze bezsilne

Ewangelia Mateusza 11, 20-24
„Wtedy zaczął grozić miastom, w których dokonało się najwięcej Jego cudów, że nie pokutowały: – Biada, tobie, Chorazynie, biada, tobie, Betsaido; bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się te cuda, które u was się stały, dawno by w worze i popiele pokutowały. Ale powiadam wam: lżej będzie Tyrowi i Sydonowi w dniu Sądu, aniżeli wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba wywyższone będziesz? Aż do piekła zostaniesz strącone, bo gdyby się w Sodomie dokonały te cuda, które się stały u ciebie, stałaby jeszcze po dzień dzisiejszy. Ale powiadam wam: lżej będzie ziemi sodomskiej w dniu Sądu, aniżeli tobie”.
Przekład Biblii Warszawskiej.

Trudne słowa. Jezus, „cichy i pokorny sercem”, łagodny jak baranek, a tu takie groźby.
Bo też poszedł na krzyż, ale swoich poglądów nie taił: zresztą właśnie za to Go zabito. Był kimś więcej niż prorokiem, ale język miał tej rodziny wieszczów i ich temperament. A może w ogóle była to mowa ludów Wchodu, przesady pełna.

Rzucał gromy, ale tylko słowne. Któryś z teologów żydowskich powiedział, że był mesjaszem, któremu się nie udało. Faktem jest, że nie udało Mu się, póki co, zrobić z ludzi aniołów. Taki był plan Boży: aby był jedynie zaczynem moralnym, co działa powoli, krok po kroku, nieraz i do tyłu, aż koniec grzechu nadejdzie. Zupełnie nie wiemy, jak to się stanie: czy cała ludzkość tymczasem dojrzeje, czy raczej Bóg nie doczekawszy się, zrobi z nami porządek. Ta druga hipoteza ma literalne uzasadnienie w biblijnym obrazie Sądu, ale gdzie indziej w Piśmie można by szukać nadziei, że w każdym razie ”kozłów” będzie wtedy o wiele mniej niż ”owiec”. No i mam nadzieję księdza Hryniewicza, że żaden koziołek nie będzie smażył się w piekle bez końca.