Ksiądz, pokorny pocieszyciel

Księga Izajasza 61,1-3a.6a.8b-9
”Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę: aby obwieszczać rok łaski u Pana, i dzień pomsty dla naszego Boga; aby pocieszać wszystkich zasmuconych, by rozweselić płaczących na Syjonie, aby dać im wieniec zamiast popiołu, olejek radości zamiast szaty smutku, pieśń chwały zamiast zgnębienia na duchu. Wy zaś będziecie nazywani kapłanami Pana, mienić was będą sługami Boga naszego. Tak mówi Pan: – Oddam im nagrodę z całą wiernością i zawrę z nimi wieczyste przymierze. Plemię ich będzie znane wśród narodów i między ludami ich potomstwo. Wszyscy, którzy ich zobaczą, uznają, że oni są szczepem, który Pan pobłogosławił.”

1 List do Koryntian 11,23-26
”Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazuję, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: « To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: – Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę.» Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.”

Wielki Czwartek to w Kościele rzymskokatolickim jakby dwa święta jednego dnia. Przed południem przedmiotem liturgicznego zainteresowania są głównie duchowni. Kapłani, prezbiterzy, czyli po prostu księża odprawiają w katedrze tak zwaną Mszę Krzyżma pod przewodnictwem biskupa. Wyraz „krzyżmo” brzmi podobnie jak „krzyż”, niemniej tylko w języku polskim: pochodzi od greckiego wyrazu „chrisma”, co znaczy (święty) olej: służy on między innymi do namaszczania kapłanów. Jak powiada Księga Izajasza, mają oni pocieszać wszystkich zasmuconych, przygniecionych ciężarem krzyża. Mają radować ich raczej niż rugać.
Z tomiku „Pascha z błogosławionym Janem Paweł II”, opracowanym przez Janusza Poniewierskiego, odnotuję takie słowa Papieża: „Nie możemy się łudzić: tylko po wzajemnej miłości i trosce o potrzebujących zostaniemy rozpoznani jako prawdziwi uczniowie Chrystusa. To właśnie jest kryterium, wedle którego będzie mierzona autentyczność naszych celebracji eucharystycznych.”
No właśnie, eucharystia. Dzisiaj wieczorem pamiątka jej ustanowienia w przeddzień śmierci Jezusa: Msza Wieczerzy Pańskiej. Niemniej z Ewangelii Jana czyta się coś jakby na inny temat: o tym, że Jezus przed Ostatnią Wieczerzą umył uczniom nogi. Ale była to lekcja pokory, bez której sakrament ten nie ma sensu. Eucharystia, msza, jest głoszeniem śmierci Jezusa, aktu pokory absolutnej. Głoszeniem, aż przyjdzie w chwale.