Nie jesteś całkiem marnotrawny

Ewangelia Łukasza 15,1-32

Dziś przydział ewangelijny duży nie tylko ilością wersów, jakość również wielka, ewangeliczna nad wyraz: zgubiona owca, drachma, syn marnotrawny. Wpisuję fragmencik książki Henriego J.M. Nouwena „Wieczorem w domu”, komentującej trzecią z tych przypowieści (Znak 2010). Oto on.

„Cała przypowieść dotyczy wędrówki aroganckiego, zagubionego i wyzwolonego młodzieńca, odnajdującego drogę do dojrzałej dorosłości. On sądzi, że zna drogę do nieograniczonej przyjemności, lecz boleśnie się gubi. Opowieść kończy się tym, że młodzieniec niepewnie odnajduje swoją prawdziwą przynależność i smakuje prawdę o tym, kim naprawdę jest – ukochanym dzieckiem.

Kiedy zmagam się ze swoimi słabościami, wcale nie czuję się jak ukochane dziecko Boże. Wiem jednak, że taka jest moja pierwotna tożsamość, i wiem, że muszę ją wybrać, mimo wątpliwości i wbrew nim.

Silne emocje, samoodrzucenie, a nawet nienawiść do siebie słusznie szarpią tobą na różne strony, lecz ty możesz w sposób wolny odpowiedzieć tak, jak chcesz. Nie jesteś tym, co myślą o tobie inni, a nawet ty sam. Nie jesteś tym, co robisz. Nie jesteś tym, co masz. Jesteś pełnoprawnym członkiem rodziny ludzkiej, zostałeś poznany, zanim byłeś poczęły i ukształtowany w łonie matki. Kiedy myślisz o sobie źle, postaraj się pozostać wierny prawdzie o tym, kim jesteś. Patrz codziennie w lustro i uznawaj swoją prawdziwą tożsamość. Działaj ponad uczuciami i ufaj, że pewnego dnia twoje uczucia dopasują się do twoich przekonań. Wybierz tę niezwykłą prawdę teraz i nie przestawaj jej wybierać zawsze. Jako ćwiczenie duchowe uznaj swoją pierwotną tożsamość ukochanego dziecka osobowego Stwórcy i postaraj się jej nie tracić”.